زیبای خفته
تکنولوژی تلوزیون اونقدر اپیدمی شده که تنها سرگرمی جذاب خواهر زاده 2 ساله ی کوچولوی من هم همین جعبه ی جادویی کوچیکه. یادمه هم قد اون که بودم با توپ بازی و خاله بازی و از این قبیل خودم رو سرگرم میکردم. اما کارتونها هم جای خودشون رو توی دل همه ی کوچول موچولوها باز کرده. ملینا هم (دختر خواهرم) بی نهایت از تماشای این کارتونها لذت می بره. البته از اونجا که انسان یک موجود اجتماعیه (حتی در سن دو سالگی) علاقه ی زیادی داره که کارتونهاشو در جمع بذاره و با همون لحن بچگونه ای که داره از همه مخصوصا من خواهش می کنه (یا انگشتشو بلند میکنه و هی میگه اجازه اجازه!) که برای تماشا بهش ملحق بشیم.
چندی پیش به اصرار عزیز درودنه نشسته بودیم جلوی تلوزیون و کارتون زیبای خفته رو تماشا می کردیم. اول داستان که با رقص و جادو و شادی و یکمی ناخوشی شروع شد. یاد بچگی های خودم افتادم که لباس صورتی پفی رو دوست داشتم و موهامو بلند می ذاشتم تا مثل زیبای خفته توی باد حرکت کنه. یاد روزهایی افتادم که منم عاشق این کارتون بودم....
ملینا هر بار توی این 90 دقیقه ی تماشا با یه چیز عجیب برخورد می کرد سریع علتش رو می پرسید و به طفره رفتن های من هم قانع نمی شد . حواسم به ملینا نبود و توی دنیای خودم مشغول پیاده روی بودم که ملینا پرسید خاله چرا اینجوری کرد؟؟؟؟؟
یه نگاهی به تلوزیون انداختم و دیدم آخر داستانه و من توی دنیای خودم غرقم. فرشته ی مهربون با چوب جادوییش داشت تلاش می کرد تا همه ی شهرو بخوابونه و وقتی اونها رو بیدار کنه که همه چیز درست و حسابی شده باشه.
سعی کردم جوری بگم که اونم بفهمه : خاله شب شده داره چراغها رو خاموش می کنه تا همه بخوابن.....
چوب جادویی توی دستای فرشته ی مهربون می چرخید و می چرخید و همه به آرامش می رفتن و این وسط سه تا فرشته ی مهربون بیدار بودن تا به کمک شاهزاده دنیا رو از دست اهریمن نجات بدن و پیروز از میدان برگشته دنیا رو دوباره روشن کنند.
کاش فرشته ای هم بود که مارو بخواب می برد...... یا حداقل شاهزاده ای که سپر عدالت دستش بود و با اهریمن می جنگید.
پی نوشت: با وجودی که یک سری اعتقادها وجود داره که کارتونهای پرفروش دنیا مثل تام و جری و چوبین و از این قبیل اندیشه ی ص.ه.ی.و.ن.ی.س.ت.ی پشتشونه ولی به نظرم درسی که پشت هر کدوم هست رو نمی شه نادیده گرفت.
پی بعدی نوشت: کسی نیست که مارو خواب کنه. کی می دونه شاید ما همین الان هم خواب باشیم. ولی اگه می تونستید یکی از شخصیت های کارتونی باشید کدوم رو انتخاب می کردید و چرا؟؟؟؟؟؟
مخصوصا اونایی که دم در وسایلمون و لباسهامونو میگردن. یه بار یکیشون فکر میکرد من بمب دارم!
البته بعضی مواقع این غر زدنها به نفع هممون تموم میشد ولی بیشتر مواقع باعث خروج دود از کله های مبارک می شد.
