عشق تو مرد!

ولنتاین 87 یه پیرهن خوشکل مردونه خریدم. از اون آستین کوتاهاش. حتی اون موقع هم آینده نگر بودم. پیش خودم میگفتم میتونه اینو عید بپوشه. اما قهر بودیم. به مسیجاش جواب نمی دادم. به تلفنهاشم. حسابی دعوامون شده بود ولی یادم نمیاد سر چی !!!!

ولنتاین گذشت و پیرهن کادو پیچ شده ی من زیر هزار تا لباس تا شده ی خودم توی کمد چپونده شده بود از ترس اینکه نکنه خانواده ام ببینتش و بویی از ماجرا ببره!

چند روز بعد ولنتاین آشتی کردیم.... یه روز که توی یه پارک خلوت کنار هم نشسته بودیم رو کرد بهم و گفت: راستشو بگو.... این چند روزو برای این باهام قهر کردی که از زیر کادوی ولنتاین در بری؟؟؟؟

من فقط یه لبخند ساده زدم و بحث و عوض کردم اما توی فکر خودم اونو مصداق بارز ضرب المثل "کافر همه را به کیش خود پندارد!" کردم!

فردای اون روز رفتم و پیرهن و پس دادم به همون مغازه ای که ازش اومده بود!

و از فردای اون روز نسبت به اخلاقاش دقت و حساسیت بیشتری نشون دادم که باعث شد آخر همون سال بهم بزنیم!!!

---

پی نوشت: انقد از این آدما می شناسم که مصداق ضرب المثل "کافر همه را به کیش خود پندارد!" هستند ....

یخ بستگی

پشت این پرده اگر دست بگیری... بدری؛

چهره ی یخ زده ای هست که کم می خندد

خوب بود عمق نگاهت به نگاهم می خورد

تب تندی که به یخ بستگی پشت نقاب

                                                    آتشی میبندد

من از این آبی آرامش روز

من از این روز به سر آمده ی تکراری

                                                  هیجان می طلبم

 خط خورد مشق موازی شبم

با تو تا آخر دیوانگی پیچاپیچ

با تو تا مرز فراموشی و سیم ِ آخر

با تو تا مستی و پروانگی و شمع شدن

با تو تا قلقلکِ عمق وجود

من،‌تورا می طلبد

                          یخ این کهنه نقاب

                                                  داغی دست تورا می خواهد

                                                  ساغر وصل تورا می خواهد

دست گیر، پرده بکش

که طرب وار تورا می جوید

من ِ بی تو مانده

این من ِ بی تو مانده

                                                       

---

پی نوشت: نمیدونم چرا این قدر دیر شد. ولی مهم اینه که دوباره اومدم مگه نه؟ :) مسئله اینه که اصلا دل و دماغ نوشتن رو نداشتن. اصلا نمی دونستم از چی باید بنویسم. به غلیان افتادن احساسات خاموش شده آخرین چیزیه که این روزا بهش فکر میکنم!!!  آخه دوهفته ی دیگه کنکور دارم. پارسال که خیری ندیدیم ببینم امسال چی میشه. البته خیلی بیشتر از پارسال امید به قبولی دارم. تا خدا چی بخاد.