آشفتگی های من

خاکستری شدن های گاه و بی گاه

فرصت تماشای پرواز قاصدک ها را از چشمانم ربود

قاصدک های خوشبختی

من در این ابر غبارآلود سیاه بی تقصیرم

ماه در آیینه اش راز سپیدی قلبم را دانست و

حتی جگر رنگ زده ی  یک آهو فریبش نداد

 وهرازچند گاهی بر سینه ی شکافته ام سیب زهر آگین خوراند

و دیر زمانی است که من دیگر من نیستم

                                                                     " آشفته"